NOITE

                        Nas ruas, nos becos, nos antros,
                        Permeiam tristezas e prantos
                        Nos rostos cansados, sofridos,
                        De longe se ouve gemidos
                        Que aumentam ao som da cidade.
                        Tristeza, rumores, maldade,
                        Que o tempo espalha no ar,
                        Nas ruas, nos becos, nos antros,
                        Há sempre alguém a chorar.

                        A noite protege, esconde,
                        Segredos que a vida produz,
                        E muitos caminham perdidos
                        No tempo buscando a luz.
                        A noite é teia que prende,
                        É brusca palavra que ofende,
                        Respira um ar poluído,
                        Caminha o homem perdido –
                        Há sempre alguém a chorar.

                        Nas ruas, nos becos, nos antros,
                        Por sob marquises e pontes,
                        Envoltos em lúgubres mantos
                        Um povo procura o sonho.
                        Tristeza, miséria, insônia,
                        Os olhos perdidos sem luz,
                        Buscando achar um abrigo.
                        Caminha o homem cansado,
                        Exposto a todo perigo.

                        Cícero Alvernaz (autor), 09-04-2014.
                        Mogi Guaçu, SP.

                        

Comentários

Postagens mais visitadas deste blog

POEMA DA LAVADEIRA

ZONA RURAL